Ahmed Mohamed 14 yaşında bir lise öğrencisi. Geçtiğimiz günlerde kendi tasarladığı dijital saati okula götürünce öğretmeni Ahmed’in okulu bombalamak istediği kanısıyla polis çağırdı. Neticede Ahmed polis tarafından kelepçelenip sorgulanmış ve okuldan uzaklaştırma almıştı.

Genç öğrencinin maruz kaldığı şiddet yoğun tepki çekti. Ahmed’in sosyal medyada paylaşılan elleri arkadan kelepçelenmiş fotoğraflarında şaşkın bakışları yanında üzerindeki NASA tshirt’ü de dikkat çekiyordu.

ABD Başkanı Obama da twitter’da yaptığı bir paylaşımda Ahmed’i icadıyla beraber Beyaz Saray’a gelmeye davet etti: “Harika saat, Ahmed. Beyaz Saray’a getirmek ister misin? Senin gibi çocukları bilimi sevmeye teşvik etmeliyiz. Amerika’yı büyük yapan bu.”

Ahmed Çarşamba gecesi MSNBC’de canlı yayın konuğuydu. Dünyanın sayılı okullarından MIT üniversitesinde astrofizik profesörü olan Chanda Prescod-Winstein, 14 yaşındaki öğrenciyi MIT’i ve Harvard Üniversitelerini gezmeye davet ederek genç öğrenciye “MIT ve Harvard’da istediğimiz öğrenci tipisin” “Sen benim ideal öğrencimsin. Senin gibi yaratıcı, bağımsız düşünen biri fizikçi olmalı” dedi.

Facebook’un kurucusu Mark Zuckerberg Ahmed’i şirketin ofislerini dolaşmaya, Twitter kendileriyle birlikte staj yapmaya, Google Science Fair ise saatiyle beraber Bilim Fuarına katılması için kendisini davet etti.

Kaderin cilvesi ya da popülizm, yaşadığı olumsuz tecrübeye rağmen Ahmed’e yeni kapılar açmış gibi. Ya etrafımıza örülen korku duvarlarının altında kalan diğer çocuklar?

Bu çağrılar Ahmed’in adının, teninin, şüphe ve korkuyla birden hukuki prosedürün nasıl kapı dışarı edildiğinin unutulması anlamına gelecekse, Ahmed’in başına gelenler özel bir durummuş gibi tekilleştirilerek başka çocukların önyargılar ve korku yüzünden karşılaştığı şiddet görmezden gelinecekse, yapılan davetler kamuoyunda bu kadar dikkat çeken bir haberin dalgasından yararlanmak isteyenlerin popülist reklam çabalarından öteye geçmez.

Türkiye’de, Filistin’de, Suriye’de, Irak’ta… sesleri duyulmayan Ahmetlerden Teksas’a selamlar.