Bıçak çeken, silah sıkan ve çocuk unutan servis şoförü haberleri peş peşe geldi. 0-3 yaştan sonra çocuğa tehlikeleri fark ettirmek ve kendini korumayı öğretmek gerekiyor

Çocuğu uğruna kurban olan, ilgili olduğu kadar kaygılı ve pimpirikli anneler, çocuğumuzu korumak adına bazen ona zarar verme noktasına geldiğimizi fark etmiyoruz. Bebeklikten çocukluğa koynumuzda yatırmamızla başlayan, yemediği her lokma için karalar bağlamamızla süren, üşütmemek ve terletmemek için doğaya meydan okuyan özgün bir yapımız var. Gülüş G. Türkmen‘in AlternatifAnne.com‘daki yazısı şöyle devam ediyor; Çocuğumuzu okula eğitim sistemindeki sıkıntıları bile bile gönderiyoruz. Ve şimdi yeni bir sınavla karşı karşıyayız: Servis sorunsalı.

Alkollü, birbirine bıçak çeken, silah sıkan ve çocuk unutan ya da ezen şoför haberlerinin ardından geçen hafta “servis değişikliği” olduğunu iddia ederek kapı önünde duran, velilerin tereddütlü tavrını görünce gaza basıp ortadan kaybolan bir aracın haberi ile sarsıldık. İçimizden gelen, çocukları okul servisinden alıp başımızın çaresine bakmak. Böyle mi olmalı? Özel araçlarla trafiği daha bir sıkıştırmamız, kendi iş hayatımızı zora mı sokmamız gerekiyor? Hayır, bu olabilecek en ilkel ve sınırlayıcı çözüm. Daha iyi çözümler için gelin, konunun uzmanlarına kulak verelim…

Kendini korumayı öğretin
Klinik psikolog Yasemin Meriç yardıma koşuyor: “Son derece hassas olduğumuz güvenlik konusu ile ilgili sıkıntıların hiçbiri yeni değil, bu sorunlar yıllar önce de vardı. Ama eskiden çocuk oto koltuğu diye bir şey yoktu ve kimse bunu sorun etmiyordu. Şimdi oto koltuğu olmadan çocuğu arabaya bindirmeyen ebeveynler var. Toplumsal farkındalık arttıkça güvenlik açıkları haber değeri taşır oldu. Servis güvenliği sorunu da yeni yeni ifade ediliyor!”

Bu şekilde düşündüğümüz zaman medyaya düşen haberleri bir felakete sürükleniş olarak değil, tersine bir bilinçlenme ve iyileştirme süreci olarak düşünüp sevinmeliyiz!

Yasemin Meriç çok dikkatli olmamız gereken dönemin çocuğun kendini ifade edemediği 0-3 yaş arası olduğuna, sonrasında ise üzerimize düşen görevin çocuğa potansiyel tehlikeleri fark ettirmek ve kendini korumayı öğretmek olduğunu hatırlatıyor. Meriç’in bu açıklaması, 6 ve 10 yaşlarından beri çocuklarını servise teslim eden bir anne olarak beni de rahatlatıyor: Hayır, ben fazla rahat bir anne değilim, çocuklarımla tehlikeleri konuşuyor ve kendi kendilerini koruyabilecekleri konusunda gereken özgüveni vermeye çalışıyorum.

Endişelerinizi okulla paylaşın
Klinik psikolog Yasemin Meriç ve okul koordinatörü S. hanım, ebeveynlerin yapması gereken konusunda görüş birliğindeler: Okulu arayıp haberleri okuduğunuzu, kaygılandığınızı anlatmalı ve sormalısınız: Okulunuz bu konuda nasıl bir önlem alıyor? Ne kadar çok veli okulu arayıp soru sorarsa, okul yönetimi üzerinde o kadar önemli bir baskı oluşur ve düzeneklerin gözden geçirilmesi gerekir.

***

‘İşin kuralını koyup takipçisi olunmalı’

Yıllar önce çocuklarımı A firması ile çalışan bir okula gönderiyordum. A firması gerçekten berbat işliyordu. Sonra okul değiştirdik. Ancak servisi yine aynı A firması yapıyordu. Ama bu sefer A şaşırtıcı bir performans sergiledi: Yıl boyunca bir kere bile yol şaşırmadı ve gecikmeleri bana hep önceden bildirdi! Bu nasıl mümkün oldu?

Ankara’da bir okul koordinatörü olan S. hanım, servis firmasının isminden çok okulun firmalarla iletişim kalitesinin önemini bildirerek, yaşadığım deneyime açıklık getiriyor. “Servis araçlarını kullanan kişileri teker teker seçmemiz ve aynı eğitim seviyesinde olmalarını beklememiz mümkün değil. Burada kuralları ne kadar net belirlersek, iş o kadar kolaylaşıyor.”

Servis konusunda hassas davranan okullar servis yetkililerine, şoförlere ve hosteslere düzenli aralıklarla davranış ve iş tanımları seminerleri veriyorlar: “Bütün servislerde okul logosunun olması, servis görevlilerinin yaka kartı takması, değişikliklerin veliye telefonla bildirilmesi, öğrencilerin hostese teslim edilmesi, kayıtlı öğrenci dışında yolcu alınmaması gibi kurallarımız var.

Bunların tümüne uyulması gerekiyor. Bu konuda ciddi yaptırımlarımız var.” S. hanım, bir problem olduğunda velilerin servis firmasından ziyade okulla iletişim kurmalarının önemini vurguluyor.